همنشین

بازهم ســــــلام.

نکند خسته شده ای از این مثنوی عطش آلود فراق از زبان مچــــــاله ای که خود در بازی روزگار گمشــــــده است و به رویمان نمی آوری آقا؟!

اما ما، با این حرف های همیشــــه در گلـــــــو ، آن اتفاق بزرگ را آه می کشیم و در گرفتاری این سال مرگی ها، به نبودنت خو نکرده ایم و دلمان فقط با وعـــــده حتمی خدا قــــــرص می شود!

اگر بدانی با این دل هرجایی مان چقدر دوست داریم گذرت به سرزمین دلتنــــــگی ما بیفتد...

من اگر چشـــــم هایم را آماده کرده بودم دلم نمی سوخت...

از این دلگیرم که هنوز معنی انتـــــظار را نمی دانـــــــــم!

انتــــظار یعنی خوب بودن،مهـــربانی، یعنی دلهایمان را پر کنیم از خــــــدا...

یعنی آدم های دور و بر از چشـــــــم و زبــــــان مان در امان باشند...

انتظار یعنی تلاش برای رهـــــا شدن از دام جاهلیت مدرن!

دعا کن برایمان آقا!

دعا کن که روز، ماه، سالمان... تمام زندگـــــــــی مان پر باشد از حس دوست داشتنی با تو بــــــودن!