سفارش تبلیغ
صبا ویژن

همنشین

زندگی نامه حضرت حجت (ع) ، امام زمان (علیه السلام)

زندگی نامه حضرت حجت ، امام زمان (علیه السلام)

زندگینامه حضرت حجت ، امام زمان (عج) 

نام : محمد بن الحسن .
کنیه :
ابوالقاسم .امام زمان (ع) هم نام و هم کنیه حضرت  

پیامبر اکرم (ص) است . در روایات آمده است که شایسته نیست  

آن حضرت را با نام و کنیه ، اسم ببرند تا آن گاه که خداوند  

به ظهورش زمین را مزیّن و دولتش را ظاهر گرداند . 

القاب : مهدى ، خاتم ، منتظر ، حجت ، صاحب الامر ، صاحب الزمان ، قائم و خلف صالح . شیعیان در دوران غیبت صغرى ایشان را " ناحیه مقدسه" لقب داده بودند . در برخى منابع بیش از 180 لقب براى امام زمان (ع) بیان شده است...

بفیه در ادامه مطلب....


زندگینامه حضرت حجت ، امام زمان (عج)

نام : محمد بن الحسن .
کنیه :
ابوالقاسم .امام زمان (ع) هم نام و هم کنیه حضرت پیامبر اکرم (ص) است . در روایات آمده است که شایسته نیست آن حضرت را با نام و کنیه ، اسم ببرند تا آن گاه که خداوند به ظهورش زمین را مزیّن و دولتش را ظاهر گرداند .القاب : مهدى ، خاتم ، منتظر ، حجت ، صاحب الامر ، صاحب الزمان ، قائم و خلف صالح . شیعیان در دوران غیبت صغرى ایشان را " ناحیه مقدسه" لقب داده بودند . در برخى منابع بیش از 180 لقب براى امام زمان (ع) بیان شده است.منصب : معصوم چهاردهم ، امام دوازدهم شیعیان و بر پاکننده اولین حکومت واحده جهانى در دوره آخر الزمان .
تاریخ ولادت : نیمه شعبان سال 255 هجرى . برخى روز تولد آن حضرت را هشتم شعبان و برخى دیگر 23 رمضان دانسته‏اند . سال تولد آن حضرت را نیز برخى 256 و برخى 258 دانسته‏اند .محل تولد : سامرا ( در سرزمین عراق کنونى ) .
نسب پدرى : ابو محمد ، حسن بن على بن محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین بن على بن ابیطالب (ع) .
نام مادر : نرجس . نام اصلىِ وى ملیکه ، دختر یشوعاى ، فرزند قیصر روم است . برخى گفته اند که نام وى صیقل می باشد .
مدت امامت : امامت آن حضرت در دو مرحله است که به " غیبت صغرى " و " غیبت کبری " شهرت یافته است . مدت " غیبت صغرى " از هنگام ولادت آن حضرت ، در سال 255 تا سال 329 هجرى ، به مدت 74 سال بوده است . و " غیبت کبرى " از سال 329 هجرى آغاز و تاکنون ادامه یافته است . این غیبت همچنان ادامه دارد تا خواست خداوند منان بر ظهور آن حضرت تعلق گیرد . در آن زمان ، غیبتش به پایان می رسد و حکومت اسلامى ، در سراسر جهان ، به رهبرى آن حضرت محقق می گردد .

تاریخ و سبب شهادت :
امام زمان (عج) هم اکنون زنده است و به خواست خداى متعال تا زمانى که قیام کند و جهان را از عدالت بهره‏مند سازد ، زنده خواهد بود . سپس چند سال حاکم علی الاطلاق روى زمین خواهد گردید که مدت آن ، در روایات ، به طور مختلف ، هفت ، هشت ، نه ، ده و نوزده سال تعیین شده است که هر سال آن برابر با ده سال فعلىِ ما است . بنابراین اگر حکومتش هفت سال باشد ، برابر با هفتاد سال ما خواهد بود .
پس از شهادت آن حضرت ، به مدت چهل روز هرج و مرج و فتنه و فساد در جهان حاکم می گردد و سپس عمر این جهان به پایان می رسد و عالم قیامت آغاز می گردد .

اصحاب و یاران :

1- عثمان بن سعید عمروى ( متوفاى سال 257 ق. ) .
2- محمد بن عثمان عمروى ( متوفاى سال 304 ق. ) .
3- حسین بن روح نوبختى ( متوفاى سال 326 ق. ) .
4- على بن محمد سمرى ( متوفاى سال 329 ق. ) .

این چهار تن نماینده بلافصل امام زمان (ع) بودند که در ایام غیبت صغرى ، پس از شهادت امام حسن عسکرى (ع) ، از سال 260 تا 329 ، به مدت 70 سال به ترتیب ، واسطه میان امام (ع) وشیعیان ایشان بودند . این چهار نفر به " نواب اربعه " مشهورند . ولى در هنگام خروج آن حضرت ، 313 نفر از یارانش به او پیوسته و نخستین هسته لشکریان امام (ع) را تشکیل می دهند . علاوه بر آنان ، هزاران نفر در ایام غیبت آن حضرت به این مقام ارجمند نایل شده اند که بر دیگران پنهان مانده است و پنهان خواهد ماند . همچنین افراد بسیارى در ایام غیبت به محضرش شرفیاب گشته و از عنایاتش بهره مند شده اند که در این جا به نام برخى از آنان اشاره می گردد :

1- اسماعیل بن حسن هرقلى .
2- سید محمد بن عباس جبل عاملى .
3- سید عطوه علوى حسنى .
4- امیر اسحاق استرآبادى .
5- ابوالحسین بن ابى بغل .
6- شریف عمر بن حمزه .
7- ابوراجح حمامى .
8- شیخ حر عاملى .
9- مقدس اردبیلى .
10- محمد تقى مجلسى .
11- میرزا محمد استرآبادى .
12- علامه بحر العلوم .
13- شیخ حسین آل رحیم .
14- ابوالقاسم بن ابى جلیس .
15- ابو عبدالله کندى .
16- ابو عبدالله جنیدى .
17- محمد بن محمد کلینى .
18- محمد بن ابراهیم بن مهزیار .
19- محمد بن اسحاق قمى .
20- محمد بن شاذان نیشابورى .

زمامداران معاصر :

امام زمان (ع) از زمان تولد ( سال 255 هجرى ) تا زمان ظهور و تشکیل حکومت جهانى ، با تمام حاکمان و زمامداران کشورهاى اسلامى و غیر اسلامى ، معاصر بوده و خواهد بود ؛ اما خلفاى عباسى که در ایام غیبت صغراى آن حضرت بر مسلمانان حکومت راندند ، عبارتند از :

1- مهتدى عباسى (255 - 256ق.).
2- معتمد عباسى (256 - 279ق.).
3- معتضد عباسى (279 - 289ق.).
4- مکتفى عباسى (289 - 295ق.).
5- مقتدر عباسى (295 - 320ق.).
6- قاهر عباسى (320 - 322ق.).
7- راضى عباسى (322 - 329ق.).
8- متقى عباسى (329 - 333ق.).

هنگامى که حضرت مهدى(ع) ظهور کند و قیام آزادى بخش وى فراگیر شود ، برخى از سلاطین و حاکمان کشورها در برابر او تواضع نموده و سر تسلیم فرود می آورند و برخى دیگر با آن حضرت ، به مقابله و منازعه بر می خیزند و پس از درگیرى ، متحمل شکست و اضمحلال خواهند شد و حکومت آن حضرت ، از شرق تا غرب کره زمین را فرا خواهد گرفت . در این باره ، روایات فراوانى از معصومین (ع) نقل شده است که براى نمونه ، حدیثى را از امام محمد باقر (ع) بیان می کنیم :

عَن أبی جعفر(ع) قال: القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعبِ، مُؤیّدٌ بالنَّصر، تُطوى‏ له الأرضُ وَتظهَرُ لَهُ الکنوزُ ویبلغُ سُلطانه المشرقَ والمغرِبَ ویُظِهرُ اللَّهُ دینهُ على الدّینِ کُلّه ولو کَرِهَ المُشرکون فلا یَبقى‏ على وجهِ الأرضِ خرابٌ إلّا عمّر وینزلُ روحُ‏اللَّهِ عیسى بن مریم فیُصلّی خلفه .

 قیام کننده از ما منصور به رعب و مؤیّد به نصر است . زمین از براى او در نوردیده شود و گنج هاى پنهان را براى او آشکار کند . سلطنت و حکومت او شرق و غرب را فرا خواهد گرفت و خداوند منان ، به دست او دین خود را بر همه دین‏ها غالب گرداند ، اگر چه مشرکان را خوش نیاید . در روى زمین هیچ خرابى باقى نماند ، مگر این که آبادش کند و روح الله ، عیسى بن مریم از آسمان نازل شده و بر او اقتدا کند و پشت سرش نماز بخواند .

رویدادهاى مهم :

از آغاز تولد نوید بخش حضرت مهدى (ع) ( در سال 255 هجرى ) تا زمان قیام آن حضرت و تشکیل حکومت جهانى ، رویدادهاى مهم و فراوانى رخ داده و خواهد داد که قابل شمارش نیستند و هیچ دفتر و دیوانى گنجایش ثبت و ضبط آنها را ندارد ؛ اما در این جا به برخى از رویدادهاى مهمى که در زمان ظهور آن حضرت اتفاق خواهد افتاد و در روایات و منابع اسلامى به عنوان علامات ظهور حضرت مهدى (ع) از آنها یاد شده است ، اشاره می شود :

1- خروج دجّالِ یک چشم و ادعاى الوهیت و خون ریزى و فتنه‏هاى فراوان او در زمین و جنگ با حضرت مهدى (ع) و شکست و نابودی اش به دست امام زمان (ع) یا حضرت عیسى (ع) .
2- نداى آسمانى براى معرفىِ حضرت مهدى (ع) و شنیدن همه مردم ، آن را به زبان رایج خودشان و استقبال آنان از امام زمان (ع) .
3- خروج سفیانى ( عثمان بن عنبسه از اولاد یزید بن معاویه ) از وادىِ یابس ، در سرزمین میان مکه و شام ، و تصرف بسیارى از شهرها و خون ریزى و فتنه در بین مردم ، و نبرد او با لشکریان امام زمان (ع) و کشته شدنش در صخره بیت المقدس به دست یاران حضرت مهدى (ع) .
4- خروج سید حسنى از شمال ایران ( حدود دیلم و قزوین ) و دعوت او به مذهب امامیه ، و رفع ظلم از مردم و نبردهاى پیروزمندانه او با ستمکاران و فاسقان و پیوستن او به حضرت مهدى (ع) در کوفه .
5- خروج شصت کذّاب که به دروغ ادعاى پیامبرى می کنند .
6- ادعاى دروغین مقام امامت توسط دوازده نفر از آل ابیطالب (ع) .
7- کشته شدن نفس زکیه ، پسرى از آل محمد(ص) ، در مسجد الحرام ، ما بین رکن و مقام .
8- ظاهر شدن صورت و سینه و یا کف دست ، در چشمه خورشید .
9- وقوع کسوف در نیمه ماه رمضان و خسوف در آخر رمضان .
10- برخاستن نداهاى متعدد از آسمان در ماه رجب و شنیدن همه مردم .
11- گسترش سیاهىِ کفر ، فسق و معصیت در سراسر جهان .
12- ظهور حضرت مهدى(ع) ( به هیأت مردى سى‏سال ) از کنار کعبه ، در مکه معظّمه، و دعوت مردم به اسلام راستین.


.html .html